بیماری های مشابه

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. همانژیوم نوزادی رشد شایع رگ های خونی است که اندکی پس از تولد ظاهر می شود و در طول سال اول زندگی به سرعت رشد می کند. آنها معمولاً خود به خود بهبود می یابند، در چند سال آینده کوچک می شوند و صاف تر می شوند. در نهایت همانژیوم به طور کامل برطرف می شود یا ممکن است فقط برخی از رگ های خونی یا مقداری زخم بر روی پوست باقی بماند. بیشتر همانژیوم ها فقط پوست را درگیر می کنند، اما در کودکان مبتلا به همانژیوم های متعدد ممکن است ضایعات داخلی مرتبط با کبد، ریه ها یا سایر اندام های داخلی را درگیر شوند. این همانژیوم ها ماهیت جدی تری دارند و معمولاً نیاز به پیگیری دقیق توسط پزشک متخصص کودک شما دارند. راه های تشخیص همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)، راه های درمان همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)، راه های مراقبتی همانژیوم توت فرنگی (همانژیوم نوزادی)

ناهنجاری‌های شریانی‌وریدی (Arteriovenous malformations یا AVMs) ناهنجاری‌های عروقی هستند که در آن‌ها سیستم شریانی و وریدی به‌طور مستقیم به یکدیگر متصل می‌شوند و از عبور از طریق ونول‌ها (venules)، آرتریول‌ها (arterioles) و مویرگ‌ها (capillaries) اجتناب می‌کنند. این ناهنجاری‌ها به‌عنوان ناهنجاری‌های با جریان سریع شناخته می‌شوند، زیرا اتصال مستقیم بین شریان‌ها و وریدها دارند، در حالی که ناهنجاری‌های وریدی (venous malformations) ناهنجاری‌های با جریان کند هستند.

مننگوسل (Meningocele) بیرون‌زدگی پرده‌های مغزی (مننژها) بدون همراهی با بافت نخاع یا بافت عصبی است. این عارضه معمولاً در طول ستون فقرات رخ می‌دهد و می‌تواند اندازه‌های مختلفی داشته باشد. مننگوسل شکلی پنهان از دیسرافیسم نخاعی (spinal dysraphism) است که در اثر نقص لوله عصبی (neural tube defect) ناشی از عدم بسته شدن لوله عصبی دمی (caudal neural tube) به وجود می‌آید. علت این عارضه چندعاملی است و کاهش اسید فولیک (folic acid) با این وضعیت مرتبط است. در معاینه معمولاً یک توده پر از مایع در خط وسط که با پوست پوشیده شده است، قابل مشاهده است. در این حالت، نخاع یا اعصاب درگیر نیستند؛ بنابراین، مننگوسل‌ها به‌طور معمول با نقص‌های عصبی همراه نیستند. اگر بافت عصبی نخاعی در نقص وجود داشته باشد، به آن مننگومیلوسل (meningomyelocele) می‌گویند.

آبسه (abscess) عفونتی است که با تجمع چرک در زیر پوست مشخص می شود. باکتریهایی که معمولاً باعث آبسه می شوند عبارتند از: استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) (که معمولاً به عنوان "استاف" شناخته می شود) و استرپتوکوک (Streptococcus) (که معمولاً به عنوان "استرپتوکوک" شناخته می شود). این باکتری ها از طریق هرگونه ترک یا آسیب موجود در پوست، وارد پوست می شوند. سپس آن ناحیه در طی چند روز تا 1 الی 2 هفته حساس، گرم و متورم می شود و ممکن است تب ایجاد شود. اگر عفونت های سطحی جزئی پوست به طور مناسب و به موقع درمان نشوند، گاهی اوقات ممکن است آبسه ایجاد شود. اکثر آبسه ها پس از درمان مناسب به سرعت برطرف می شوند.

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.